شیوع اختلال یادگیری ریاضی در دوره ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان شیوع اختلال یادگیری ریاضی در دانش¬آموزان دوره ابتدایی استان قم در سال تحصیلی 1386–1385 انجام شد. بدین منظور 3282 دانش¬آموز پایه های سوم، چهارم و پنجم ابتدایی مناطق هفت¬گانه آموزشی استان به روش نمونه برداری سهمیه‏ای انتخاب شدند و به آزمون‏های تشخیصی اختلال ریاضی (ملک¬پور، 1373؛ فرامرزی، 1375) پاسخ دادند. وضعیت بینایی و شنوایی دانش¬آموزان بر¬مبنای پرونده سلامت آنها بررسی و ماتریس‏های پیشرونده ریون (ریون، 1956 نقل از ازخوش، 1379) در مورد دانش¬آموزانی که نمره پایین تر از نقطه برش گرفته بودند، اجرا شد و بر این اساس دانش آموزان با نمره هوش پایین‏تر از هنجار یا دارای مشکل بینایی یا شنوایی از نمونه حذف شدند. یافته‏های پژوهش نشان دادند که شیوع اختلال یادگیری ریاضی در نمونه پژوهش با میزان شیوع گزارش¬شده در dsm-iv-tr تفاوت معنادار داشت و میزان شیوع آن در استان قم بالاتر از ملاک مورد نظر بود. میزان شیوع اختلال برحسب جنس تفاوت معنادار نداشت اما شیوع آن در مناطق مختلف آموزشی متفاوت بود: منطقه 4 با نواحی 1، 2، 3 و 6 تفاوت معنادار نشان داد و منطقه 1 با 6 متفاوت بود. استلزام های حاصل از نتایج پژوهش در رابطه با پیشگیری، ارزیابی و تشخیص اختلال و مداخله گری مورد بحث قرار گرفتند.